Piše: Slobodan Martinović
Razlika između istraživačke i političke analize
Cilj istraživačke analize je razumevanje, cilj političke promena. Klijent istraživačke analize nespecifičan, klijent političke određen, konkretan ili kolektivni donosilac odluke, akteri u političkoj areni. Uobičajeni stil istraživačke analize objašnjenje, političke evaluacija. Metod istraživačke analize je koriščenje naučnih metodologija da opišu fenomene, političke, sinteza informacija kako bi se iz njih izvukle političke alternative i preference iznete u uporedivim, predviđenim kvantitativnim terminima kao osnova za političke odluke.
Predmet istraživačke analize je predmetni, nasuprot političkom, problemski orijentisanom pristupu. Prikupljanje podataka u istraživačkoj analizi je ekstenzivna faza inventara, obično za prikupljanje podataka o različitim aspektima proučavanog predmeta ( demografske, ekonomske, karakteristike), u političkoj je prikupljanje podataka usmeremo na konkretno pitanje. Alternativna rešenja u istraživačkoj analizi mogu da budud iscrpljujuća, ali se značajne alternative eliminišu pre prezentacije klijentu, javnosti, u političkoj su forsirana, koja se onda obično evaluiraju i prikazuju klijentu.
Vremenska odrednica istraživačke analize je širok vremenski horizont, političke je uslovljen dužinom mandata izabranih funkcionera i neizvesnošču. Budžetska odrednica istraživačke analize su retka spoljna budžetska ograničenja, politička koristi raspoložive resurse, sopstvene i one koje nudi klijent. Proizvod istraživačke analize je plan, studija, političke, koncept, policy paper, komunikaciona strategija ili nacrt zakona koji će se klijentu isporučiti u određenom formatu. Opšte slabosti istraživačke analize su irelevantnost za stvarne potrebe za informacijama donosioca odluka, politička, teškoće u prevođenju otkrića u vladinu akciju.
